DÂÜSSILA

Dinliyorum ruhumu gurbetten usanmışım,
Bunca "dâüssıla"ya dayanırım sanmıştım.. 
Her yeri vatan saymada meğer aldanmışım, 
Herkesle hemdem olacağıma inanmıştım...

Millî ikbâlimize koşarken nefes nefes, 
Ülkemde yaşayıp orada ölmek hayalimdi; 
Bir gam melodisi bu yerde duyduğum her ses, 
Yutkunuyorum belirsiz duygularla şimdi.

Hiç bilmem gönlümün bu sevdadan bıktığını, 
Yer yer bükülmüş olsa da irademin kaddi; 
Kim görmüş Mecnun'un Leyla'yı bıraktığını, 
Hep bu oldu dünyada düşüncemin serhaddi.

Bir buz gibi gözümde her sabah doğan güneş, 
Kâbuslar gibi çöküyor çökünce her gece; 
Gündüzler burada kâbir karanlığına eş, 
İnsanlar ufuksuz, hayatsa tam bir bilmece..

Renkler bir darlığın ağında, hepsi de gri, 
Anlamsız birer tümsek o koca gökdelenler; 
Duygular derbeder, düşünceler serseri, 
Bir hiçe bağlı burada doğanlar, ölenler.

Düz günler monoton, bayramlarsa bir karnaval,
Adeta bir çöl gibi bana bu koca diyar; 
Izdırap tanı ızdırap, neş'enin rengi melâl, 
Hazanla inim inim duyduğum yaz-bahar.

Vermiyor bencesini zevk u safanın hayat, 
Fecre kapalı sanki gönlümdeki tepeler; 
Hep ümide koşsam da sarsılıyor hissiyat, 
Kaplıyor ufukları siyah siyah perdeler.

Yok yaşamanın bu ülkede ölümden farkı, 
Sisli, dumanlı geçiyor inadına zaman; 
Hiç duyulmuyor hayattan dinlediğim şarkı, 
Tın tın nabızlarımızda ruhumdaki hafakan...

İç murakabe deyip kendimi dinliyorum, 
Gördüğüm çerçevede yapayalnız efkârım; 
Bir mum macerası; yanıyor ve eriyorum, 
Olsaydı aydınlatmak bari yanarken kârım.


M.Fethullah Gülen